“ဇဲြကပင္ေတာင္ႀကီးေတာင္ အသက္၀င္ေနၿပီမူ၀ါးေရ၊ နင္ကေတာ့ အားလံုးကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕ၿပီး ၿငိမ္းေအးတဲ့ေနရာမွာ ေပ်ာ္ေနေရာေပါ့။ က်န္ခဲ့ရတဲ့ ငါ့မွာသာ အလြမ္းအေဆြးေတြ၊ ေသာကေတြ တပံုႀကီးနဲ႔ေပါ့”
လူေတြအားလံုးက အံ့ၾသၾကတယ္။ အေၾကာင္းက အတန္းထဲမွာ အဆိုးဆံုး၊ အည့ံဆံုး ေစာမူ၀ါး္နဲ႔ အေတာ္ဆံုး၊ အလိမၼာဆံုး နန္႔အိုင္ဆိန္တို႔က အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လို႔ပဲတဲ့။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့တယ္မူ၀ါး္။ အရမ္းေပ်ာ့ညံ့တဲ့ငါ့အတြက္ နင္က Hero ပဲေလ။ ဘယ္သူက ဘာကိစၥနဲ႔ပဲစစ၊ နင္က အၿမဲ ငါ့ေရွ႕မွာ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ ငါ့ အၿမဲ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္သူငယ္ခ်ငး္။
ေက်ာင္းတက္ရင္ အၿမဲအိပ္ငိုက္တတ္တဲ့ နင္က ငါ့ကို အိုင္းစတိုင္းတဲ့။ နင္က ငါ့ကို တင္စားတာေလ။ အမွန္ေတာ့ နင္လည္း ဥာဏ္ထက္တဲ့သူပဲ။ စာသင္တဲ့အခ်ိန္စိတ္၀င္စားမႈမရွိလို႔သာ နင္စာမရတာေပါ့။ နင္အၿမဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္မဟုတ္လား။ “ငါ့ကိုယ္ငါ ဆုိးမွန္ေးတာ့တယ္သိတယ္ အိုင္ဆိန္၊ ဒါေပမယ့္ နင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ငါ့ဘ၀မွာ ဘယ္အရာမမ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာတာ ရွိလို႔လဲ။ အမွန္ေတာ့ ငါလည္းမဆိုးခ်င္ပါဘူးကြာ”
ငါ နားလည္ပါတယ္ဟာ။ နင္တို႔မွာ Family case ရွိတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာသားနင့္အတြက္ အေဖတစ္ကြဲ၊ အေမတစ္ကြဲနဲ႔ အေဒၚေတြနဲ႔ သာ ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ဘာအလိုအပ္ဆံုးလဲဆိုတာကိုေပါ့။ ဆိုဆံုးမမယ့္သူကင္းမဲ့တဲ့ နင့္အတြက္ ဆိုးသြမ္းမႈဆိုတာ မထူးဆန္းေတာ့ဘူးေပါ့။
“ငါအၿမဲ လိုခ်င္ခဲ့တဲ့၊ ေတာင့္တခဲ့တဲ့အရာက အေႏြးေထြးဆံုး၊ အလိႈက္လဲွဆံုး၊ အၾကင္နာဆံုး မိဘေမတၱာပဲ။ အဲဒါကိုရဖို႔အတြက္ ငါဘာမဆို စြန္႔လႊတ္ရဲတယ္။ လုယူရဲတယ္”
အသက္ကေလး ၁၃ ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးတဲ့အရြယ္တည္းက အဲဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳးရွိေနခဲ့တဲ့ နင့္အတြက္ ငါ့ဟာ အၿမဲ တိုင္ပင္ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ႏုနယ္ေသးတဲ့နင့္ရဲ့ ႏွလံုးသားမွာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ့ ပဋိပကၡေတြက ဒဏ္ရာေတြ အျပည့္ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ အစပိုင္းမွာ ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ညံ့ေနတဲ့ နင့္အတြက္ တျခားသူေတြရဲ့ သနားစရာေလးဆိုတဲ့ အၾကည့္ေတြက ေလာကကို အရြဲ႕တိုက္ခ်င္တဲ့ ရူးမိုက္တဲ့ စိတ္ရိုင္းေတြ နင့္ဆီကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ၀င္လာေစခဲ့တယ္ဆိုတာကို ငါနားလည္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း။
“နင့္ရဲ့ အမိုးနဲ႔အပါးက အရမ္းခ်စ္တတ္ၾကတာပဲေနာ္၊ ငါ့မွာသာ အဲဒီလိုမိဘမ်ိဳးရွိေနခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္း၇ဲဆင္းရဲ ဘ၀ကို ငါရင္ဆိုင္ရဲတယ္။ အခုေတာ့ ငါ့ဘ၀က ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြၾကားက ကေလးငယ္နဲ႔တူတယ္” တဲ့။ နင္ငယ္ငယ္တည္ညးက ငါ့တို႔အိမ္မွာ လာေဆာ့ရင္း စားလိုက္ေသာက္လိုက္ ေနတတ္တာမို႔ ငါ့ရဲ့ မိဘေတြကိုလည္း နင္တြယ္တာလာတယ္ မဟုတ္လား မူ၀ါး..္။
ေမတၱာလႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ငါတို႔ရဲ့ အိမ္ကေလးဟာ နင့္အတြက္ နတ္ဘံုတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရသလို ေမြးခ်င္းမရွိတဲ့ ငါ့အတြက္လည္း အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ရခဲ့တာေပါ့။ ငါတို႔ ဆယ္တန္းတက္တဲ့ႏွစ္ေရာက္ေတာ့ နင္က ရည္းစားလည္း ထားတတ္လာတယ္ေနာ္။ အဲဒီအတြက္ နင့္ရဲ့ ဆင္ေျခက
“မိန္းမတိုင္းမွာ မိခင္ေမတၱာရွိတယ္ဆိုလို႔ပါတဲ့” ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အသာထား၊ ေလာေလာဆယ္ ရန္ပြဲေတြ က်ဲသြားတဲ့အတြက္မို႔ ငါတို႔မိသားစုေတြ နင့္အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ေသးတယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ငါတို႔ဟာ လက္တြဲမျဖဳတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ နင့္ကိုငါက စာက်က္ဖို႔ကလြဲရင္ ဘယ္လိုဖိအားမ်ိဳးမွ မေပးခဲ့ဖူးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ နင္က ငါ့ကို အေမာေျပလို႔ အၿမဲေျပာခဲ့တာမဟုတ္လား။
“အိုင္ဆိန္…နင္က ငါေတြ႔ေနရတဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာမွ မတူဘူး။ နင္က ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့ကို စည္းေတြ၊ ေဘာင္ေတြနဲ႔ေနဖို႔ ပံုစံမခ်ခဲ့ဘူး။ အေရးရွိရင္ေတာင္မွ ၀င္ၿပီး အားေပးကူညီေသးတယ္။ မိဘေမတၱာဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးပဲျဖစ္မွာပါေနာ္” လို႔ ျဖဴစင္စြာေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြအတြက္ ငါဂုဏ္ယူခဲ့မိတယ္ မူ၀ါး။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါတို႔ေတြ စာေမးပြဲႀကီး ေျဖဆိုၿပီးခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင့္ဆီကို မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အေျခအေနဆိုးႀကီးတစ္ခု ေရာက္လာခဲ့တယ္မဟုတ္လား။
“ပါးပါး ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္ အိုင္ဆိန္”
ဒီအေၾကာင္းေျပာလာတဲ့နင့္ကို အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နင့္မ်က္၀န္းထဲမွာ ၀မ္းနည္းရိပ္၊ နာက်ည္းရိပ္ေတြ အျပန္အလွန္ကူးလူးေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ေလ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း နင္ဘယ္သူနဲ႔မွ အဆက္အသြယ္သိပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ငါတို႔ဆီကိုလည္း အလာပါးသြားခဲ့တယ္ေနာ္။
“ေစာမူ၀ါး ေဆးခ်တတ္ေနၿပီ” ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားၾကားခ်င္း ငါနင့္ဆီကို လာခဲ့ပါတယ္ မူ၀ါး။ ငါလက္ေလ်ာ့ၿပီး ျပန္လာလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ နင္ ငါ့ဆီကို ေရာက္လာခဲ့တယ္ေနာ္။ “ငါ ျမ၀တီက ဦးေလးေတြဆီကို အလည္သြားရင္းနဲ႔ အလုပ္ကူလိုက္ဦးမယ္။ အားေနတဲ့အခ်ိန္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေပါ့” အထုပ္အပိုးျပင္ဆင္ၿပီးမွ လာႏႈတ္ဆက္တဲ့ နင့္ကို ငါ့တို႔ဘာမွ မတားျမစ္ခဲ့ဘူး။ တစ္ပတ္ကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အိုင္ဆိန္တို႔ဆီကို ျပန္လာမွာပါ လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့စကားကိုပဲ ငါတို႔ေက်နပ္ခဲ့တယ္။
နင္စေနေန႔တိုင္း ငါတို႔ဆီကို ျပန္လာတတ္တယ္။ ဒီလို ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ လုပ္ေနတဲ့နင္က တစ္ေန႔မွာ ငါ့ကို စကားအထူးအဆန္းတခုေျပာလာခဲ့တယ္ေနာ္။
“အိုင္ဆိန္၊ ငါေလ ဘားအံကို ျပန္လာရင္ ေတာင္ၾကားကေန မူ၀ါး…မူ၀ါး နဲ႔ ေခၚသံေတြ ၾကားတယ္။ ငါ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတာင္ ထတယ္” လို႔ဆိုေတာ့ ငါက နင့္ကို မေၾကာက္ဖို႔ အားေပးရင္းနဲ႔ နင္နဲ႔ အေဖာ္ရေအာင္ဆိုၿပီး ငါ့ရဲ့လက္ခလယ္မွာစြပ္ထားတဲ့ ဆင္ၿမီးလက္စြပ္ေလးကို ေပးလိုက္တယ္။ နင္က ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ေျပာရင္းနဲ႔ နင့္ရဲ့ ညာဘက္လက္သန္းမွာ ၀တ္ထားခဲ့တယ္ေနာ္။ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့နင္က ငါေပးတဲ့ အဖိုးမတန္တဲ့လက္စြပ္ေလးကို တယုတယနဲ႔ ၀တ္ထားခဲ့ေတာ့ ငါေပ်ာ္ခဲ့မိတယ္ မူ၀ါး..။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင့္ရဲ့ မိုးမိုးက နင့္ကို အတူတူေနဖို႔ ေျပာလာခဲ့တယ္ေနာ္။ ငါ မွတ္မိေနတယ္ မူ၀ါး..။အဲဒီအေၾကာင္းကို လာေျပာျပတဲ့ေန႔က နင့္ရဲ့မ်က္လံုးေတြက အေရာင္ေတာက္ပေနၿပီး သူလိုရာရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို ရႊင္ၿပံဳးၾကည္လင္ေနတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း နင္ ေဆးျဖတ္လိုက္တယ္။ အရင္လို သူမ်ားေတြနဲ႔ ခ်ိန္းပြဲေတြ မထိုးေတာ့ဘူးဆိုလို႔ ငါအရမ္း၀မ္းသာမိတယ္။ နင့္ရဲ့ဘ၀ကေလး အဲဒီအတိုင္းရွိေနပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းမိတယ္။ တကၠသိုလ္ေတြတက္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ ငါက ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းတက္ျဖစ္တယ္။ နင္ကေတာ့ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္ၿပီး နင့္မိုးမိုးရဲ့ စီးပြားေရးေတြကို ဦးစီး လုပ္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ “လိမၼာေနၿပီ” ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနင့္အတြက္ ကံၾကမၼာကိုေတာင္ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ့ေလ။။
=================================
မူ၀ါးေရ….။
ငါပထမႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေန႔မွာပဲ..“မူ၀ါး…ေဆးျပန္သံုးရင္းနဲ႔ ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ဆံုးၿပီ” ဆိုတဲ့ သတင္းက ဆီးႀကိဳလိုက္တယ္။ မေတြ႔ရတာၾကာေနတဲ့ငါ့ကို နင္ရဲ့ႀကိဳလိုက္ပံုေလးကေလ ငါအဲဒီအရပ္မွာတင္ မူးေမ့လဲသြားေလာက္ေအာင္ပဲ သူငယ္ခ်ငး္။ မယံုဘူး မူ၀ါးေရ။ နင္ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ဘ၀ေလးကို နင္ဒီလို ဖ်က္ဆီးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ငါသိေနတယ္။ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့မွ ငါအေၾကာင္းစံုကို ျပန္သိရေတာ့တယ္ မူ၀ါး။ နင့္အေမက နင့္ကို ျပန္ေခၚထားတာ အေၾကာင္းရွိတယ္။ သူလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳမွာမို႔ သားျဖစ္သူကို ခဏစည္းရံုးတဲ့သေဘာနဲ႔ ေခၚထားတာတဲ့။
ဒါဆို ငါအားလံုးကို နား္လည္လိုက္ၿပီ မူ၀ါး။ အိမ္ေထာင္သစ္ႏွစ္ခု တည္ေထာင္သြားတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ နင္ဟာ စိတ္ရဲ့ လြတ္ေျမာက္ရာ ထြက္ေပါက္ကို ရွာမိၿပီေပါ့။ နင္ေဆးျပန္မသံုးခင္ တျခားသူေတြကို ေျပာျပေသးတယ္ဆို။ “ငါ့သူငယ္ခ်င္းရဲ့ လက္စြပ္ကေလးကမ် ငါ့ကို ေႏြးေထြးေစတယ္။ အခက္အခဲေတြ၊ အေၾကာက္အလန္႔ေတြကို ေ၀းေစေသးတယ္။ မိဘေတြက ငါ့အတြက္ ခ်မ္းသာမႈကိုပဲ ေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေစတယ္။ မိသားစုရဲ့ ေနြးေထြးမႈေမတၱာကို ငါ မရခဲ့ဘူး”တဲ့။ အဲဒါအတြက္ ငါ ၀မ္းသာရမွာလား။ နင့္ကိုပဲ မိုက္မဲတယ္လို႔ေျပာရမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ နင့္ရဲ့ မုိးမိုးနဲ႔ပါးပါးကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလားဟာ။
=================================
အခုလို ဖားစည္သံတေ၀ေ၀နဲ႔ ဒံုးယိမ္းကၾကတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာကရင္ နင့္ကို ငါ အရမ္းလြမ္းေနမိတယ္ မူး၀ါး။ ေမတတၱာတရားရဲ့ေႏြးေထြးမႈကို ၾကြယ္၀ခမ်းသာမႈထက္ ပိုမိုျမတ္ႏိုးႏွစ္သက္တဲ့နင့္အတြက္ ဘ၀ဆက္တိုင္းဆက္တိုင္းမွာ မိသားစုရဲ့ ေႏြးေထြးမႈ၊ ၾကင္နာမႈေတြကို အျပည့္အ၀ ခံစားႏိုင္ပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းမိတယ္။ မိဘတိုင္းကလည္း ကိုယ့္သားသမီးေတြရဲ့ ႏုနယ္တဲ့စိတ္ကို အနာတရမျဖစ္ရေအာင္ ဂရုစိုက္ၿပီး သူတိုရဲ့ လိုလားခ်က္ေတြကို မိိဘေမတၱာနဲ႔ ျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ပါေစလို႔ ဇဲြကပင္ေျမက ကရင္သူေလးက ေတာင္းဆုေျခြမိပါရဲ့။
2006 တုန္းက ေက်ာင္းမဂၢဇင္းအတြက္ေရးတဲ့ ၀တၱဳတိုပါ။
သက္ဆံုးႏွင္း 
ႏွင္းက ကရင္လူမ်ဳိးေသြးပါလားဟင္ ဟုတ္ယား
ေအာင္ပိုင္က ေကာ႔ကရိတ္ၿမိဳ ့မွာေနဖူးတယ္ဗ်